शेवटी लहान मुलीच त्या

अगदी काल घडलेल्या दोन गोष्टी... म्हणजे गाभा एकच पण संदर्भ वेगळा...

आमच्या बिल्डिंगमध्ये एक फॅमिली आहे. त्यांना दोन मुली आहेत. पालक उच्च हुद्यावर आहेत. नोकरी जास्त महत्वाची असावी इतर गोष्टींन पेक्षा.. आता हे आम्हाला माहीत झालं. बिल्डिंग मधल्या इतर बायकांकडून...

तर झाले असे की नोकरीमुळे मुलींना वेळ देता येत नाही म्हणून मुलींना पाठवले जातेय बंगलोरला....

शेवटी लहान मुलीच त्या... त्यांना ही काही तरी भावना असतीलच... पण त्याचा जास्त विचार होत नसावा... त्याचे प्रत्यंतर मला काल लिफ्टमध्ये आले... मी ऑफिसला जाताना त्या दोन मुली आणि त्यांची आई बॅगासकट माझ्या लिफ्टमध्ये आल्या... बाहेर आजी उभी होती टाटा करायला... मुली हिरमुसलेल्या... आजी ने टाटा केला...
आई ने जरा मुलींन कडे बघून आणि खोटं हसून म्हणाली... "SAY BYE BYE TO NANI..."
मुली आजी कडे न पाहता बाय म्हणाल्या... अश्या वेळी मुलांना जे घडतंय, त्यातून बाहेर काढू शकतील असे देवदूत म्हणजे आजी आजोबा वाटत असतात... त्यात आजी ने पण टाटा केलाय म्हणजे सगळं संपले... मग लिफ्ट बंद झाली आणि होणारी गोष्ट टाळता येणारी शेवटची आशा पण अंधुक झाली....

मग आईने मुलींनकडे पाहिले आणि म्हणाली... "Why are you so nervous, you must be excited.. afterall it's new phase of your life"

त्या म्हणाल्या "YES WE ARE" आणि परत चेहरा शांत झाला.

मी असे नाही म्हणत जो विचार मी करतोय तो बरोबर आणि तिचे आई वडील चूक...अर्थात आयुष्यात प्रत्येक गोष्ट इमोशनली घेऊन चालत नाही. तर कधी कधी प्रॅक्टिकल पण विचार करावा लागतो....कदाचीत मी बाप झाल्यावर सगळ्याच गोष्टी इमोशनली घ्यायला लागलो असणार....

तिची आई जे सांगत होती ते बरोबर होत.. एका नवीन गोष्टीला सुरवात होती पण माणसाच्या स्वभावानुसार त्या बदलाला मुली मनापासून तयार नव्हत्या....

ह्याच विचारात मी बाहेर पडलो... आणि संध्याकाळी काम आटपून घरी आलो...
तर दुसरी एक मुलगी माझ्या लेका बरोबर खेळत होती...

मी लेकाशी खेळत होतो... ते बघून कदाचीत तिला तिच्या बाबांची आठवण झाली आणि ती धावत माझ्याकडे आली आणि म्हणाली "UNCLE I AM FEELING SAD TODAY"

मी म्हणालो "BUT WHY"

ती म्हणाली "MY DAD GONE TO BANGALORE FOR SOME WORK AND HE HAS BEEN THERE FROM LAST THREE MONTHS AND I AM MISSING HIM LOT"

मला ते नाते जाम क्युट वाटले... मी तिला म्हणालो "THEN YOU MUST BE CALLING HIM EVERYDAY RIGHT?"

ती म्हणाली "YES UNCLE, BUT THAT 20 MINUTES ARE NOT SUFFICIENT FOR ME"

माझ्या डोक्यात परत सकाळच्या मुली आल्या... त्यांना नसेल का येत आई बाबांची आठवण तिथे गेल्यावर.....

-आलेख पाटणक