धंदा...

धंदा...

काय गेलं ना लगेच आजच्या पोस्ट कडे लक्ष.....

खरं तर धंदा हे बरयाच मराठी मध्यमवर्गीय आणि इतर भाषिक लोक्कांचे रात्री झोपताना पहावयाचे आवडते स्वप्न.. पण खरं सांगू धंदा करणे हे काही खायचे काम नाहीये.आपल्याला दिसतो तो फक्त मिळणारा पैसा. दिसत नाही ते कष्ट, हेवेदावे, मत्सर....

परवाचाच अनुभव शेअर करतो...

मी बाजारात वाट पहात उभा होतो... माझ्या पुढे एक मुलगा देवीच्या वेणीची टोपली घेऊन फिरत होता... टोपली हातात घेण्या सारखी होती म्हणून तो फिरत होता... फिरता फिरता दमला म्हणून तो एका ठिकाणी उभा राहिला.. वय असेल जेमतेम १५ वर्ष.... आता हा माझ्याच बाईक समोर टोपली घेऊन उभा राहिला..... १५-२० मिनिटं मी म्हणालो पाहू तरी किती हा विकतो ते....
तेवढ्यात मागून एका बाईचा आवाज त्याला आला.... "अरे हे भXX जा ना इथून"
माझी नजर त्या मुलावरून त्या बाई कडे गेली ...
तो आवाज होता त्याच्या मागे बटाटे आणि लसूण विकणाऱ्या बाईचा.....
तो मुलगा म्हणाला" अहो मावशी पण माझा धंदा आणि तुमचा धंदा वेगळा आहे हो"
तर मी म्हणाली "ते मला नको सांगू माझे गिराईक जातात तुझ्या मुळे"

त्या क्षणी वाटले पटकन बोलावे त्या बाईला... पण एकाला बोललात तर एकाच्या पोटावर पाय आणि दुसऱ्याच्या पोटाला मदत केल्या सारखे होते....

-आलेख पाटणकर